معنی خانه شبین - جستجوی لغت در جدول جو

خانه شبین(نَ /نِ یِ شَ)

لغت نامه دهخدا

شانه بین

فال گیر که از روی استخوان شانۀ گوسفند فال می گیرد، فال بین

فرهنگ فارسی عمید

خانه نشین

ویژگی کسی که به سبب بیماری یا از دست دادن شغل در خانه به سر می برد، ساکن خانه

فرهنگ فارسی عمید

خانه بن

(نَ بُ)

نام کوهی است در مازندران. رابینو در پاراگراف 31 یادداشتهای خود این نقطه را درجزء نام یک عده کوه ذکر می کند. (از سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو ص 153 و ترجمه فارسی ص 204)

لغت نامه دهخدا

خانه نشین

(بَ تَ / تِ)

آنکه در خانه نشیند، معزول. منعزل. بیکار از شغل دولتی. بیکاراز عمل، منزوی. عزلت گزین:
هرکه چون سایه گشت خانه نشین
تابش ماه و خور کجا یابد.
ابن یمین.
، مغضوب

لغت نامه دهخدا

خانه زرین

(نَ / نِ یِ زَرْ ری)

آفتاب، ستارگان، فلک هشتم. (ناظم الاطباء) (برهان قاطع) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خانه چوبین

(نَ / نِ یِ)

خانه ای که از چوب ساخته اند. طارم. (دهار)

لغت نامه دهخدا

خانه شین

(بَ تَ / تِ)

مخفف خانه نشین است، خاتون خانه. خانم خانه:
تاجری دریا و خشکی میرود
آن بمهر خانه شینی میرود.
مولوی (مثنوی)

لغت نامه دهخدا

خانه شیر

(نِ)

دهی است از دهستان گورائیم بخش مرکزی شهرستان اردبیل واقع در سی هزارگزی جنوب اردبیل و 19 هزارگزی شوسۀ تبریز- اردبیل. این دهستان کوهستانی ولی معتدل است. 945 تن سکنه دارد که ترک زبانند. دهکدۀ مزبور از چشمه مشروب میشودو محصولش غلات است. اهالی به کشاورزی و گله داری گذران میکنند و از صنایع دستی به قالی بافی آشنا هستند. راه آنجا مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ج 4 ص 187)

لغت نامه دهخدا

خانه شیر

(نَ / نِ یِ)

پستان، برج اسد. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (برهان قاطع)

لغت نامه دهخدا

خانه زین

(نَ / نِ یِ)

جای نشستن از زین. (ناظم الاطباء). صفۀ زین:
بغل بشاهسواری گشوده ست امیدم
که کرده ست تهی صدهزار خانه زین را.
صائب (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

شانه بین

(یَ بَ تَ / تِ)

فال گیر و این فال مخصوص بشانۀ استخوان بز باشد و این عمل را شانه بینی گویند. (بهار عجم). کت بین یعنی فال بین است که روی کت گوسفندی که در وقت مخصوص کشته شده باشد نگاه کند و حالات آینده را بگوید. (فرهنگ نظام). کنایه از فالگیر و این فال مخصوص بشانۀ بز میباشد و مؤلف را مسموع است که در ولایت (ایران) برشانۀ بز نقشی نویسند و بحساب پی بمقصود برند. (از غیاث اللغات) (ازآنندراج). فالگیر که از روی خطوط شانۀ گوسفند (پاروی گوسفند) طالع گوید. (یادداشت مؤلف) :
اینها سلیم کاکنون من میکشم از آن زلف
عمری به پیش ازهم (؟) میگفت شانه بینی.
سلیم (از بهار عجم)

لغت نامه دهخدا